'Zagend' de winter door.....
Het is qua werk rustig op 'De Hut' en aangezien het thuis in de hut eveneens het geval is de afgelopen dagen maar weer eens het ligmatje, camouflagekleed en een half gescheurd regenpak uit de achterbak van de auto getrokken en de 'stoute' laarzen aangetrokken. Van staand werken in een warme omgeving naar op de buik liggend 'niets doen' en wachten op een soort waar ik op dat plek 2 jaar geleden al zoveel tijd ingestoken heb. Verveling doet rare dingen met de mens en toch was ik weer helemaal in mijn element. Even vergeten dat bij ons aan rivier nog een minieme invloed van eb en vloed is en je dan plots half in het water ligt maar komt dan weer ten goede aan de lage standpunten. En vanonder zo'n camouflagekleed hoor je nog eens wat van de vele voorbijkomende wandelaars die dan weer funest zijn voor de aanwezigheid van de soort die ik op foto wil vastleggen. Twee keuvelden dames die een hele discussie hadden over dat één van hun mannen altijd een plasfles bij zich had en wat een uitkomst dat wel niet was maar het waarom is me nog steeds een raadsel. Een echtpaar dat voorbijkwam, heel lang achter me bleef staan om die vreemde situatie eens goed in zich op te nemen, doorliep en waarvan de man even later terugkwam om te vragen of ik hulp nodig had. Begrijpelijk en heel aardig en behulpzaam van die man en had zelf ook wel even verbaasd staan kijken als ik het tafereel bij het voorbij wandelen aanschouwd had. Een half gescheurd en verweerd camouflagekleed waarvan aan het eind twee laarzen en wat stukken onderbeen zichtbaar in beeld zijn en dat bedekt door flarden regenbroek...en geen enkel teken van leven vanonder dat kleed :) 'Het moet niet gekker worden' hoorde ik twee vissers zeggen toen ze mij ontwaarden en dat is nu net de soort waar je absoluut niet op lig te wachten. Dan is het inpakken en wegwezen alhoewel het beste gassies waren en er worden op dat plek heel wat meter-snoeken gevangen zag ik op de beelden die één van de vissers me liet zien. En dat is nu net waar ik op hoop, dat niet zij maar die soort waar ik op lag te wachten eens zo'n vissie vangt :) En de soort waar ik op lag te wachten......een grote langwerpige eend, alleen te zien als wintergast in ons land en een vogel die zijn broedgronden in Scandinavië en Rusland heeft. Maar das dan wel een eend die je niet met brood kunt lokken want alleen vis, ongewervelden en soms een amfibie of jong zoogdier of vogeltje staan op zijn menu. Het gekke is dan weer dat je van de soort de 'grote' en de 'middelste' heb en de kleine niet bestaat. Het nonnetje wordt dan vaak de kleinste genoemd maar ziet er toch heel anders uit. Is toch een vreemd iets, die vogelnamen, het ijsvogeltje gaat dood als er ijs ligt, bij de benoeming van het roodborstje was men blijkbaar kleurenblind, aalscholvers eten heus niet alleen paling en het winterkoninkje zie je ook gewoon in de zomer. Het is een raar wereldje, die vogelwereld en dan bedoel ik meer de mens dan de gevleugelde die zich heel niet bijzonder vinden en gewoon hun ding doen. Zelf ben ik ook een vreemd mens en is er iets van anders 'genieten' bijgekomen als ik daar zo lig en dan vooral wat de voorbijganger ervan vindt. Maar het mooiste is dat je een eigen wereldje creëer en er de spaarzame momenten zijn dat je het gedrag mooi kunt bestuderen en dat het nooit is wat je verwacht. Je moet je zelf af en toe eens kietelen want een ander doet het niet, zei ooit iemand mij eens. Das in de 'grotemensenwereld' zo en ook in de vogelwereld. En het mooiste aan alles is eigenlijk als de mens jou wel en de vogel jou niet ziet. Nu hopen op wat mooier licht, grijs, grauw en koud weer was het bij onderstaande fotoserie en de wens om eens een mooi plekkie te vinden waar ik het Nonnetje kan fotograferen, net ff iets mooier en heel wat moeilijker dan de zaagbek.
Het wachten op.....maar zonder vogel is zo'n weerspiegeling van een rietkraag in het water ook best mooi. Als u het aan de muur wil dan geeft u maar een gil......
Hoe een soepeend fungeert als lokeend en daarmee de gewenste soort 'vertrouwen' geeft...
Een veel betere 'lokeend', opvallend hoe snel de gewenste soort ter plekke was en liet zien een veel betere visser te zijn.
Kijk, daar is ie.......de soort waar het om gaat...
De grote zaagbek, iedere duik was vis en die aalscholver zat daarmee vaak mis..
Karakteristieke koppies, dat hebben die aalscholvers weer wat meer dan die grote zaagbekken....
Maar grote zaagbekken zijn dan wat meer bijzonder omdat je ze maar een paar maanden per jaar ziet...
Op zoek naar die snoek......de vogel op de foto zetten na zoveel jaren is geen uitdaging meer, er moet iets gebeuren en het mooist als dat gebeuren dan ook nog groots is. Het blijven 'dromen' kun je toch beter in de natuur doen dan vanaf de luie bank :)
Ik wens jullie een Voorspoedig maar vooral een Gezond 2021 toe!
Hopelijk wordt 2021 een jaar waarin alles weer een beetje 'normaal' wordt en laten we met z'n allen nog even ons uiterste best doen dat het zover mag komen. Het nieuwjaar begonnen met een rondje Everdinger Waarden, vrouwlief wandelt graag en ondanks dat het een modderig rondje was blijft zo'n rondje rivier prachtig. Wandelen en fotografie, geen combi die mooie foto's oplevert maar niet belangrijk. Was benieuwd of de kleine zwanen er weer waren maar niet gezien en daarom zo jammer, ook niet gehoord. Naar kleine zwanen moet je luisteren, die maken onder elkaar zo lieflijk geluid, ik word er op de één of andere manier altijd blij van. De grote zaagbekken zijn er wel en foerageerden al weer volop bij het sluisje. Ik heb er wat gelegen daar, onder winterse omstandigheden om ze op de foto te krijgen en moet er niet meer aan denken om nog eens een poging te wagen. De site veranderd, nu 'vogelsoorten op z'n LeerdammerKees' toegevoegd. Heb, in de afgelopen jaren, projectmatig, veel aandacht besteed aan bepaalde soorten en daar zit, zoals altijd, een verhaal achter. De komende tijd hoop ik die soorten en de verhalen te mogen plaatsen. Weinig plannen voor dit jaar qua fotografie, de wens is dat het een werkzaam jaar mag worden maar vooral dat we gezond mogen blijven. En in mijn vrije tijd de fotografie veel creatiever mag gaan invullen, wat anders b.v. lightpainting, spelen met licht. En de wens om eens ijs-parel- of roodkeelduikers te kunnen fotograferen in zomerkleed. Het noorderlicht eens te mogen aanschouwen. Of gewoon in Nederland weer eens de pestvogels, die zijn zo mooi. Maar laat het eerst maar eens wat minder zorgelijk worden, dat het leven weer gewoon wordt zoals het altijd was. Dat we met het verdwijnen van Covid-19 eindelijk weer eens beseffen dat het gewone saaie leven zo mooi is.
Hopelijk wordt 2021 een jaar waarin alles weer een beetje 'normaal' wordt en laten we met z'n allen nog even ons uiterste best doen dat het zover mag komen. Het nieuwjaar begonnen met een rondje Everdinger Waarden, vrouwlief wandelt graag en ondanks dat het een modderig rondje was blijft zo'n rondje rivier prachtig. Wandelen en fotografie, geen combi die mooie foto's oplevert maar niet belangrijk. Was benieuwd of de kleine zwanen er weer waren maar niet gezien en daarom zo jammer, ook niet gehoord. Naar kleine zwanen moet je luisteren, die maken onder elkaar zo lieflijk geluid, ik word er op de één of andere manier altijd blij van. De grote zaagbekken zijn er wel en foerageerden al weer volop bij het sluisje. Ik heb er wat gelegen daar, onder winterse omstandigheden om ze op de foto te krijgen en moet er niet meer aan denken om nog eens een poging te wagen. De site veranderd, nu 'vogelsoorten op z'n LeerdammerKees' toegevoegd. Heb, in de afgelopen jaren, projectmatig, veel aandacht besteed aan bepaalde soorten en daar zit, zoals altijd, een verhaal achter. De komende tijd hoop ik die soorten en de verhalen te mogen plaatsen. Weinig plannen voor dit jaar qua fotografie, de wens is dat het een werkzaam jaar mag worden maar vooral dat we gezond mogen blijven. En in mijn vrije tijd de fotografie veel creatiever mag gaan invullen, wat anders b.v. lightpainting, spelen met licht. En de wens om eens ijs-parel- of roodkeelduikers te kunnen fotograferen in zomerkleed. Het noorderlicht eens te mogen aanschouwen. Of gewoon in Nederland weer eens de pestvogels, die zijn zo mooi. Maar laat het eerst maar eens wat minder zorgelijk worden, dat het leven weer gewoon wordt zoals het altijd was. Dat we met het verdwijnen van Covid-19 eindelijk weer eens beseffen dat het gewone saaie leven zo mooi is.
Fotografie tijdens het loop ik. Er is hoop maar alleen als je geen NPO kijkt....
Het is weer voorbij, de ransuilenshow bij ons in de wijk. De uilen zijn verhuisd naar de naaldboom in de tuin van de overburen. Voordeel is dat ik het weerbericht niet meer hoef te volgen, kijk ik 's ochtends vanuit de keuken naar de berken en zitten de uilen er, dan wordt het een zonnig daggie en zitten de uilen er niet, dan krijgen we regen :)
Waar ze het in Maurik wel deden doen ze het in Kinderdijk niet, de slaaptrek van de spreeuwen. Kan er een boek over schrijven....:)
Is nu de tijd voor de zonsondergang bij 'slot Loevestein' maar zonder slot is het 'hoefnietstein'.
De graafstroom bij Beesd, niet zo mooi als de andere kant maar ik wil niet op tv en al zeker niet in de krant. Wel in de fabeltjeskrant maar dan wil ik als tegenprestatie wel eens die uil fotograferen :)
